تاثیر هشت هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی شدید بر بیان ژن عامل رشد اندوتلیال عروقی در عضله نعلی رت های نر سالم

زمینه و هدف: از جمله سازگاری های مهمی که همراه با ورزش رخ می دهد، افزایش چگالی مویرگی یا رگ زایی است. عامل رشد آندوتلیال عروقی، یک نقش میتوژنیک برای سلول های آندوتلیال دارد و واسطه مهمی در فرآیند رگ زایی به شمار می رود. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع تمرین استقامتی بر میزان بیان ژن عامل رشد آندوتلیال عروقی در رت های نر سالم بود. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی، 18 سر رت نر نژاد ویستار در سن هشت هفتگی با میانگین وزن 77/9±5/210 گرم انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل(6=n)، گروه et(6=n) و گروه hiit(6=n) تقسیم شدند. تمرین تداومی هوازی پنج روز در هفته و در مجموع به مدت هشت هفته شامل 30 دقیقه با شدت 70 تا 75 درصد vo2max و تمرین تناوبی شدید شامل سه تناوب به مدت چهار دقیقه با شدت 90 تا 100 درصد vo2max و دو دقیقه با شدت 50 تا 60 درصد vo2max بود. سنجش بیان ژن عامل رشد آندوتلیال عروقی با تکنیک واکنش زنجیره ای پلی مراز زمان - واقعی انجام گرفت. برای تعیین معنی دار بودن متغیرها بین گروه های تحقیق، از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سطح بیان ژن عامل رشد آندوتلیال عروقی در گروه تمرین هوازی تداومی و تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است که این افزایش از لحاظ آماری معنی دار بود(006/0p= ، 243/7f= ). تغییرات در دو گروه تمرینات هوازی تداومی و تناوبی شدید نسبت به یکدیگر معنی دار نبوده است. نتیجه گیری: براساس یافته های این تحقیق، افزایش سطح بیان ژن عامل رشد آندوتلیال عروقی در هر دو گروه تمرین احتمالاً باعث عملکرد پروآنژیوژنزی سلول های اندوتلیال می شود و افزایش vo2max رت ها در پی هشت هفته می تواند ناشی از افزایش فرآیند رگ زایی باشد. تمرین تناوبی شدید ممکن است باعث سازگاری های سریع تری نسبت به تمرینات تداومی هوازی در بدن موجود زنده شود.